Ojciec Pio
zwyczajny zakonnik - niezwykły Święty
Urodził się 25 maja 1887 roku w małej włoskiej wiosce
Pietrelcina. Już w drugim dniu od urodzenia został ochrzczony, gdyż rodzice obawiali się o jego życie. Zawsze był "słabego zdrowia" -wydawało się to być
przeszkodą i do życia zakonnego, i do kapłaństwa.
Ponad 50 lat spędził w klasztorze kapucynów w San Giovanni Rotondo. Był bardzo skromnym zakonnikiem. Odznaczał się pokorą, posłuszeństwem,
umiłowaniem modlitwy oraz wrażliwością na potrzeby cierpiących. Sam o sobie mawiał: "jestem tylko ubogim bratem, który się modli". Tylko tyle.
O nim natomiast mówiono, że jest "więźniem konfesjonału". Aż tyle. Wszystko to razem wystarczyło, by doskonale wypełnił swoje powołanie i niezwykłą
misję. więcej...
PREZENTACJE MULTIMEDIALNE
CIEKAWE STRONY WWW
Najważniejsze daty
z życia św. Ojca Pio
25 maja 1887 r. -przychodzi na świat jako drugi syn Grazio i Giuseppy Forgione; następnego dnia na chrzcie św. otrzymuje imię
Francesco.
26 maja 1897 r. - 10-letni Francesco Forgione przyjmuje I-szą Komunię św.
6 stycznia 1903 r. - opuszcza dom rodzinny i wstępuje do nowicjatu kapucynów w Morcone.
22 stycznia 1903 r. - po odprawieniu rekolekcji przyjmuje kapucyński habit oraz imię zakonne brata Pio.
22 stycznia 1904 r. - brat Pio składa pierwsze śluby zakonne.
27 stycznia 1907 r. - składa śluby wieczyste.
10 sierpnia 1910 r. - otrzymuje święcenia kapłańskie w katedrze w Benevento.
1911 - 1916 r. - ze względu na zły stan zdrowia przebywa w rodzinnej Pietrelcinie.
28 lipca 1916 r. - przybywa do klasztoru kapucynów w San Giovanni Rotondo.
20 września 1918 r. - w trakcie modlitwy przed wizerunkiem Ukrzyżowanego w kościele Matki Bożej Łaskawej w San Giovanni Rotondo o. Pio
otrzymuje stygmaty - pięć ran Chrystusa.
1919 r. - rozpoczynają się badania medyczne niezwykłych ran Zakonnika oraz trwające pół wieku odwiedziny ekspertów w dziedzinie medycyny,
dostojników kościelnych, dziennikarzy, pobożnych pielgrzymów, ludzi niewierzących, pragnących zobaczyć osobiście Ojca Pio.
17 czerwca 1923 r. - Kongregacja Świętego Oficjum, zajmująca się czystością wiary i obyczajów, postanawia nałożyć ograniczenia na kontakty
Ojca Pio ze "światem". Mszę świętą może odprawiać jedynie "prywatnie", bez uczestniczenia wiernych, nie może udzielać błogosławieństwa pielgrzymom,
pokazywać publicznie stygmatów ani godzić się na ich całowanie, nie wolno mu odpisywać na listy.
26 czerwca 1923 r. - wskutek żądań wzburzonej okolicznej ludności władze zakonne zezwalają Ojcu Pio na odprawianie Mszy św. w kościele.
3 stycznia 1929 r. - umiera przebywająca w San Giovanni Rotondo matka o. Pio, Giuseppa Forgione.
9 czerwca 1931 r. - decyzja Świętego Oficjum pozbawia o. Pio sprawowania wszystkich funkcji kapłańskich, z wyjątkiem odprawiania Mszy św. bez
uczestnictwa innych osób.
15 lipca 1933 r. - otrzymał zezwolenie na odprawianie Mszy św. w kościele i spowiadanie wiernych.
9 stycznia 1940 r. - Ojciec Pio inicjuje w sąsiedztwie klasztoru budowę szpitala, który nazwał Domem Ulgi w Cierpieniu.
7 października 1946 r. - umiera ojciec, Grazio Forgione.
16 maja 1947 r. - ceremonia położenia kamienia węgielnego i początek prac budowlanych.
1950 r. - powstają pierwsze Grupy Modlitwy.
5 maja 1953 r. - uroczyste otwarcie Domu Ulgi w Cierpieniu - dzieła, które "stworzyła Boża Opatrzność".
1966 r. - coraz bardziej pogarszający się stan zdrowia sprawia, że o. Pio otrzymuje zezwolenie na odprawianie Mszy św. "na siedząco".
1967 r. - mimo podeszłego wieku i intensywnych cierpień jest wciąż bardzo aktywny; obliczono, że tylko w ciągu jednego roku wyspowiadał ok.
10 tys. mężczyzn i ok. 15 tys. kobiet!
20 września 1968 r. - 50-ta rocznica stygmatyzacji; Ojciec Pio jak zwykle odprawił Mszę św. o godz. 5.00; rany stygmatów zaczęły się goić.
22 września 1968 r. -odprawia ostatnią w życiu Mszę św.
23 września 1968 r. - o godz. 2.30 umiera Ojciec Pio; skóra na dłoniach, stopach i boku, skąd przez pół wieku sączyła się krew, wygoiła się.
9 listopada 1969 r. - Postulator Generalny Zakonu Braci Mniejszych Kapucynów występuje z prośbą o otwarcie procesu beatyfikacyjnego
i kanonizacyjnego o. Pio.
16 stycznia 1973 r. - zebrana dokumentacja trafia do Kongregacji d/s Kanonizacyjnych w Watykanie.
26 maja 1987 r. - grób Ojca Pio odwiedza Jan Paweł II (dzień wcześniej - 100 rocznica urodzin o. Pio)
21 stycznia 1990 r. - zamknięcie procesu diecezjalnego.
18 grudnia 1997 r. - Ojciec Święty Jan Paweł II ogłosił "Dekret o heroiczności cnót Ojca Pio z Pietrelciny"; od tego dnia przynależy mu tytuł
"Czcigodny".
2 maja 1999 r. - uroczystość beatyfikacyjna Ojca Pio.
16 czerwca 2002 r. - Ojciec Pio zostaje ogłoszony Świętym.
2 marca 2008 r. - otwarcie trumny z ciałem Ojca Pio - mimo upływu 40 lat od śmierci, zachowało się ono w bardzo dobrym stanie.
24 kwietnia 2008 r. - podczas uroczystej liturgii, szklany sarkofag z relikwiami św. o. Pio wystawiony został do publicznej adoracji w krypcie
kościoła Matki Bożej Łaskawej w San Giovanni Rotondo.